Zaterdag 29 mei

Zaterdag 29 mei 2004

Na een ontbijtje bij Perkins gingen we op weg naar Fort Myers. Hier gingen we een bezoek brengen aan de Edison en Ford Winterhomes.

Na een kort ritje kwamen we al in Fort Myers. De huizen lagen aan een hele mooie straat met allemaal palmbomen. Zoals we later zouden horen waren deze speciaal door meneer Edison besteld en aan deze mooie weg geplaatst, vele zouden daarna zijn initiatief volgen.

Nadat we onze FITS-passen hadden laten zien konden we meteen aansluiten bij een rondleiding langs de tuinen, huizen en het laboratorium. De rondleiding werd verzorgd door een niet meer zo heel jonge mevrouw maar ze was nog hartstikke fief. Ze vertelde van alles over de verschillende planten die in de tuin stonden. Zo waren er veel verschillende palmen te zien, orchideeën, bougaeinville en vele andere soorten planten. Ondertussen vertelde ze ook van alles over het leven van dhr. Edison en hoe hij in contact kwam met dhr. Henri Ford die een huis kocht langs dat van dhr. Edison. Ze kon ook de nodige humor in haar verhaal brengen zodat het niet saai was om naar haar te luisteren.

We bekeken de huizen en in de garage van dhr. Ford stonden natuurlijk wat van zijn auto’s onder andere een T-Ford en A-Ford. Na de tuinen en de huizen gingen we nog naar het laboratorium dat aan de andere kant van de weg lag. Hier was het echt een ontzettende warboel van allerlei tafels, potjes, flesjes etc. Ik was blij toen we hier weer naar buiten konden want het was ondanks de verschillende blowers erg benauwd hierbinnen.

Op het terrein stond ook een enorme grote boom met verschillende stammen naar de grond toe, men noemde dit een zogenaamde Walkingtree. Dit was het grootste exemplaar in Amerika van deze boomsoort die oorspronkelijk uit Azië afkomstig is. Hij was als een klein plantje meegebracht door dhr.Edison vanuit Azië om te kijken of hier misschien rubber van gemaakt kon worden.

Na dit bezoek zijn we weer in de auto gestapt en doorgereden naar onze volgende overnachtingsplaats, Bradenton.

Voor de eerste keer duurde het inchecken bij een hotel wel meer als een half uur. De man achter de incheckbalie bij Days Inn was een beetje harthorend en moest alles wel 3 keer vragen voordat hij e.e.a. kon uitvoeren. Er stonden ook best wel wat mensen te wachten en daar werd hij alleen maar nerveuzer van.Uiteindelijk kregen we dan toch onze sleutel van de kamer. Hier voor de eerste keer niet meer gezwommen maar even een lekker dutje gedaan op onze kamer.

Na een rondritje zijn we gaan eten bij de Golden Corral. Deze naam kwam me nog bekend voor en toen we naar binnen gingen dat ik…oh God waar zijn we nu toch terecht gekomen. Het was erg gigadruk en erg hectisch. Het bleek een groot selfservice-buffet te zijn waar je echt van alles kon eten wat je maar wilde..van allerlei salades, soep, taco’s, steaks tot allerlei soorten taarten en ijsjes als dessert. We hebben hier wel lekker gegeten maar voor ons niet als herhaling vatbaar. Dan zit ik toch liever ergens rustig te eten en krijg mijn eten geserveerd dan zelf alles te moeten halen. Het scheelde waarschijnlijk ook wel dat het zaterdagavond was en er ook erg veel Amerikanen met het hele gezin kwamen eten en de kinderen liepen dus allemaal rond, renden en schreeuwden zonder dat men er wat van zei.